Як восень усё адмяніла!
Неба глядзіць незнаёма,
Бяздомнымі птушкамі кружыць лістота,
Пранізьлівы вецер скуголіць ля весьніц,
Маўчаньнем набраклы, цямнее парог,
Матыль сьвятла б'ецца ў цянётах зьмярканьня.
Каб з твару ты ўсьмешкай ня сьцёрла
Настылыя, чорныя кроплі дажджу,
Хіба і цябе не пазнаў бы.
1970
|
|
